(21-07-2018) Vreselijke hitte van Vierlingsbeek naar Geijsteren

Het is zaterdag 21 juli 2018 als er weer een etappe gepland staat. De etappe Vierlingsbeek naar Swolgen. Volgens het boekje is de etappe 22 kilometer lang. Het enige probleempje is alleen dat er erg warm weer voorspeld is. Met temperaturen tot wel 30 graden. Heel even is er een lichte twijfel, moeten we wel gaan lopen of kunnen we beter thuisblijven... We besluiten het toch te gaan proberen, we zien dan wel hoever we komen. Het is een route met wat bushaltes in de buurt dus dat moet wel goed komen. 

Om 5.30 uur gaan we op naar het station waar we de trein van 6.05 uur zullen nemen. 

Bij de parkeergarage aangekomen is de roldeur nog naar beneden. Ik vraag via de intercom aan de portier of hij ons binnen wil laten. Hij vraagt nog of ik kom om te werken, nee niet echt dus. De portier opent de deur voor ons en we kunnen via de slagboom naar binnen om de auto te parkeren. Zodra dat gebeurd is gaan we het station op, perron 6b staat onze trein al te wachten. We stappen in en voelen echt wel dat het nog heel vroeg is. We hebben in ieder geval in de trein eerst een uur en tien minuten om een beetje bij te komen voor we in Zwolle zijn. Op station Zwolle hebben we weer 5 minuten om over te stappen. Dit lukt ook gewoon weer! Om 8.36 uur zijn we op station Nijmegen waar we extra rustig aan kunnen doen. De volgende trein naar Vierlingsbeek gaat pas 32 minuten na de trein uit Zwolle. Genoeg tijd voor een toiletbezoek en nog wat extra inkopen bij de Albert Heijn en Starbucks. Zodra we dat gedaan hebben kunnen we de trein naar Vierlingsbeek al in. We zoeken een plekje en komen tegenover een man te zitten die druk met zijn telefoon in de weer is. De trein vertrekt. Na een poosje begint de man tegenover me ineens te vloeken; Verdomme, kut, kloten. Hij schrikt er zelf van want hij biedt gelijk zijn verontschuldigingen aan. We kunnen er allemaal erg om lachen en moeten gelijk terugdenken aan de oude dame in de bus op onze etappe Groesbeek – Gennep. (zie verhaal 18-Heerlijk getreuzel) 

Om 9.38 uur stopt de trein op station Groesbeek waar we kunnen beginnen met lopen. We hebben de route iets aangepast omdat we anders eerst helemaal terug moeten het dorp in terwijl er ook een weg loopt die gewoon weer op ons pad uitkomt. 

We beginnen met lopen in de brandende zon en vragen ons af waarom we dit in vredesnaam niet gewoon uitgesteld hebben naar een minder hete dag. 

Al snel zijn we weer op het Pieterpad. Niet minder heet maar wel erg benieuwd wat er ons te wachten staat vandaag. Zodra we weer op het pad zijn zien we de Ruïneuze schuur van slot het Makken. Dit stamt uit de 18e eeuw. We verbazen ons erover dat het in deze staat behouden blijft. 

We lopen door in de brandende zon het voelt echt erg zwaar met deze hitte, ik snap wel waarom de vierdaagse-lopers om 4 uur s ’nachts beginnen te lopen, helaas wou het niet met het openbaar vervoer maar anders was ik liever ook al veel vroeger begonnen te lopen. 

In Holthees komen we eerst het Pieterpadrustpunt tegen(met zelfs ene plekje voor de ezel) en daarna de15e eeuwse Mariakapel tegen hier brengen we even een bezoek aan en branden we een kaarsje. Als we het kapelletje bekeken hebben lopen we weer verder en al snel lopen we Holthees weer uit. Net buiten Holthees ligt een oorlogsmonument ter herinnering aan het oorlogsgeweld langs de Maas. We lopen verder en komen aan bij het dorpje Smakt. Hier hebben ze langs de route de Sint Jozefkapel. De St. Jozefkapel is de enige in Nederland toegewijd aan St. Jozef, onder andere de beschermheilige van het gezin. Rond de kapel is een soort Bedevaartsplaats ontstaan met de kerk, het pelgrimshuis en het processiepark. We gaan heel even de kapel binnen om te kijken. Na smakt moeten we een heel stuk langs de spoorlijn lopen, bijna lopen we hier als een stel makke schapen achter een stel andere mensen aan (die dus niet goed liepen) Langs het spoor groeien braamstruiken, lekker om zo af en toe wat te plukken en dit doen we dus ook. Inmiddels is het alleen nog maar warmer geworden, we besluiten om bij de eerstvolgende bushalte ermee te stoppen. Wel moeten we hiervoor eerst nog een volledige kaart uitlopen. Als het goed is zodra we de Geijsterse bossen uitkomen en richting Geijsteren lopen in plaats van ons pad te vervolgen kunnen we een bushalte vinden. 

We moeten dus sowieso de Boschhuizer bergen en landgoed Geijsteren nog over. We besluiten eerst even pauze te nemen in de schaduw. Zo is het goed te doen. We eten het meeste van Annelies haar ballast (een paar kilo fruit) op voor we verder gaan. Het ziet eruit als een prachtig gebied tot we op een punt komen waar het verandert in een soort gigantische zandbak met wat struiken, leuk zulke stuifzandvlaktes maar niet bij bijna 30 graden in de brandende zon, dan lijkt het meer op de Sahara. 

We hebben het hier echt erg zwaar. Alles loopt moeilijk en het zand is erg mul. Op den duur als ik mijn ene voet voor mijn andere wil zitten (want zo loopt het nu eenmaal) zie ik iets zitten, midden in het hete zand zit een joekel van een pad en hij is niet van plan aan de kant te gaan, na een paar fotootjes laat ik hem maar met rust. 

We lopen verder het besluit om de eerste de beste bus te nemen wordt steeds sterker, dit is echt geen doen zo. 

Zodra we uit het gebied van de Boschhuizerbergen komen, lopen we langs een akker met mais die net besproeid wordt. We besluiten hier even te gaan zitten in de schaduw in de hoop op een beetje verkoeling. Heel af en toe komt de sproeier onze kant op en voelen we een heerlijke koele nevel. Dit is pas lekker. Het duurt niet lang voor er drie dames van de Boschhuizerbergen komen, ze lopen met deze bloedhitte ook het Pieterpad, en wij maar denken dat we de enige waren die zo gek zijn, niet dus! 

Na even een paar foto’s van elkaar gemaakt te hebben lopen we weer verder de dames blijven nog even zitten. Het is nog steeds bloedheet en we lopen nu langs de bosrand in de brandende zon. Gelukkig mogen we straks weer het bos in. Iedere minuut in de zon is er eigenlijk een teveel. We lopen nu Landgoed Geijsteren op. Het landgoed is nog steeds in bezit van de Baron van Geijsteren, welke (horen we later) goed bevriend is met koning Willem Alexander en koningin Maxima. Op het landgoed ligt ook nog een Rosmolen waar we ook even weer een kleine pauze houden. Het is een mooi gebied met leuke beekjes. Als het goed is moet hier ook ergens een restaurantje of iets dergelijks zijn, deze hebben we helaas niet gevonden. We komen uit op de hoofdweg naar Geijsteren waar we het Pieterpad niet meer vervolgen maar op zoek gaan naar een bushalte. De dames die we eerder zijn tegengekomen lopen inmiddels alweer achter ons, ze lopen alleen net als wij ook niet meer volgens de route en ik besluit ze te vragen of ze het ook voor gezien houden net als wij. Dit was niet de bedoeling maar ze liepen gewoon zonder op te letten als makke schapen achter ons aan. De dames keren om en gaan weer terug op het pad, wij lopen door en gaan naar Geijsteren naar de bushalte. 

Bij de bushalte aangekomen komen we erachter dat de bus alleen komt als je belt. Ik bel het nummer wat bij de bushalte vermeldt staat. Helaas ben ik net 4 minuten te laat met bellen waardoor we ruim 2 uur! Op de bus moeten wachten. Ik besluit dat we eerst maar moeten kijken of er nog andere opties zijn en besluit de meneer later terug te bellen. In het Pieterpadboekje staat ook dat je de Regiotaxi kunt bellen dus besluit ik dat te proberen. De dame van de Regiotaxi vraagt of we een WMO-indicatie hebben, ehh nee dat hebben we niet, dan kan ze dus niets voor ons betekenen. Dat lijkt er dus op dat we twee uur zullen moeten wachten. We gaan er maar bij zitten. Er komt een man op de fiets langs die ons zegt dat als we op de bus zitten te wachten het nog wel even kan duren omdat er haast geen bussen meer rijden, we vertellen het verhaal van de twee uur wachten en de regiotaxi en de man vraagt waar we heen moeten. We vertellen hem dat we eigenlijk graag naar station Venray willen. De man zegt dat hij ons wel wil brengen maar dat hij dan even zijn auto gaat halen want met zijn vieren op de fiets wordt wel wat lastig. Even later keert de man die dus de koster is van Vierlingsbeek (van de Sint Willibrorduskapel) met de auto terug om ons naar het station in Venray te brengen. Wat een mazzel hebben we hiermee. De koster verteld dat het Pieterpad vroeger langs de St. Willibrorduskapel liep en dat hij het jammer vindt dat dat nu niet meer zo is. Wij vinden het ook jammer. Verder verteld hij nog wat over de omgeving voor we bij het station zijn. We stappen uit en bedanken de koster hartelijk. De trein van Venray naar Nijmegen moeten we nog heel even op wachten voor die er is.  
als we in de trein zitten, zitten we vlakbij iemand die bij elk station waar we langskomen van tevoren moet vertellen welk station er komt. Hij doet een beetje vreemd vinden we. 

Gelukkig is het maar een relatief kort ritje naar Nijmegen waar we eerst weer een pauze nemen om het toilet te bezoeken en wat te eten en wat kouds te drinken te kopen. 

Om 15.54 uur nemen we de trein naar Zwolle. We besluiten dit keer de stiltecoupe te nemen we zijn moe en hebben niet zo veel zin meer in geluiden en geklets van anderen. Tijdens de reis naar Zwolle zijn we echt moe, de ogen vallen een paar keer even dicht. De hitte vandaag was slopend. We besluiten op station Zwolle er ook niet tegen te lopen om de overstap van 54 minuten op de trein naar Groningen te halen. Dan maar een trein later. Verbazingwekkend genoeg halen we de overstap nog wel. De trein is alleen een beetje erg vol. Een conducteur zegt tegen ons dat hoe verder je naar achteren gaat hoe meer plek je hebt. We zijn doorgelopen tot het eind van de trein maar nergens was meer fatsoenlijk plek voor ons drieën. We zijn dus maar terug gelopen tot we in een halletje nog drie vrije klapstoeltjes vonden, hier zijn we gaan zitten. Helemaal op van de warmte kwamen we om 18.13 uur op het station in Groningen aan waar we de auto zo konden ophalen uit de parkeergarage.  

Het was een Bloedhete dag en maar een halve etappe die we gelopen hebben maar het is goed zo. Volgende keer starten we weer in Meerlo, de eerstvolgende plaats op de route waar het openbaar vervoer weer op een fatsoenlijke manier komt. Vanaf nu passen we de officiële etappes aan en maken we er onze eigen afstanden en start en beginplaatsen van. Het boekje geeft andere etappes aan maar dit is enkel een richtlijn en geen wet waar je je aan moet houden. We lopen ons pad op ons tempo, op onze manier en met onze afstanden! Het wordt even puzzelen maar dat gaat vast lukken. 

De volgende etappe zal zijn van Meerlo naar Grubbenvorst een stuk van ongeveer 19 kilometer. 

Saskia (21-07-2018)