(23-11-2019) Het Pieterpad is toch nog best lastig te lopen in het donker van Montfort naar Sittard

23 november lopen Jet en ik de etappe Montfort naar Sittard, we maken ons op voor een zware etappe met veel kilometers, die we door het late starten vast niet voor het donker kunnen beëindigen. Dus als extra zijn voor deze etappe de zaklampen in de tas gepakt. Het eindpunt komt nu echt wel dicht bij en dat voelt best een beetje vreemd eigenlijk, we zijn er echt bijna! De laatste etappes hebben we ingepland. Na deze nog maar twee te gaan. We hebben ze gepland voor 14 december en de laatste voor 28 december, 2019 wordt het jaar waarin we onze toch over het Pieterpad gaan afsluiten.

Hoe dan ook ik dwaal af... op 23 november zijn we weer om 5.15 uur van huis vertrokken om de eerste trein om 5.48 uur in Groningen te nemen. Als we in de trein zitten is er voor we vertrekken een ingangscontrole, het verbaast me dat er nog zo veel mensen zijn die denken dat ze zonder geldig vervoersbewijs kunnen meereizen. De trein vertrekt zonder enige problemen gewoon op tijd. We hebben een overstap in Zwolle en een in Utrecht, het reizen verloopt heerlijk stil en je kan duidelijk aan de mensen vernemen dat het nog vroeg is. In Utrecht hebben we wel even weer de tijd om over te stappen en halen we eerst een koffie bij Starbucks. Vervolgens moeten we de trein naar Weert hebben, door werkzaamheden aan het spoor kunnen we niet verder met de trein en mogen we met het vervangende busvervoer van de NS naar het station in Roermond. In Roermond zien we dat de bus die we moeten hebben (lijn 61) er al staat en over 5 minuten vertrekt, sluit mooi aan dus. Zodra de buschauffeur eraan komt groeten we hem maar er kan amper een vriendelijk woord af, tegen een stel andere dames zegt hij dat ze op het busperron moeten wachten en niet bij zijn bus. Dat doen we dan ook maar. Zodra de buschauffeur de bus heeft voorgereden mogen we instappen. Terwijl ik incheck en door wil lopen zegt de buschauffeur dat ik niet ingecheckt ben. Ik probeer het nogmaals en het lampje wordt rood en zegt dat ik al ingecheckt ben, volgens de zeer vriendelijke buschauffeur die duidelijk zijn dag niet heeft heb ik niet voldoende saldo (ik heb net `s morgens nog 10 euro op mijn Ov-kaart gestort en zeg hem dat het niet kan. Hij snauwt me toe dat ik het nog maar eens moet proberen en dan ziet hij zelf ook dat ik al was ingecheckt. Ik mag eindelijk gaan plaatsnemen in de bus. De bus vertrekt en rijd door plaatsjes waar we al doorheen gelopen zijn, toch iedere keer leuk. In Montfort stappen we uit en beginnen we om 10.30 uur onze tocht waar we de vorige keer geëindigd zijn. Al snel lopen we Montfort weer uit en komen we langs de kasteelruïne die hier staat. Helaas is deze vandaag gesloten. We lopen verder over prachtige onverharde paden door akkers en aspergevelden (die vroeger moeras waren). We genieten van alle mooie kleuren die er te zien zijn. Af en toe zie je langs de kant van het pad ook wat kruisjes en gedenktekens staan. Voor we het bos weer inlopen bij Kranenbroek komen we langs een monument voor een Britse Halifax waarvan de bemanning omkwam op 01-11-1944. Een lokale stichting zorgt hier voor herdenkingstekens op plekken waar vliegtuigen gecrasht zijn. Blijft indrukwekkend om te zien. Even verderop bij een vennetje besluiten we even pauze te nemen om wat te eten, we hebben er inmiddels ruim 5 kilometer op zitten en het loopt erg goed eigenlijk. Na even gezeten te hebben op een eigenlijk iets te nat bankje merken we hoe de kou in onze spieren is beginnen te kruipen. We gaan weer op pad om weer warm te worden. Al snel hebben we de eerste kaart uitgelopen en zitten de eerste 7 kilometer er al weer op.

Ik voel tijdens het lopen dat er iets in mijn schoen zit en besluit op een bankje deze eerst even te legen, ik kom er dan alleen ineens achter dat mijn binnenzool niet eens in mijn schoen zit en deze dus nog thuis moet liggen. Oepsmomentje, dat gaan dus geheid blaren worden. Het is niet anders eigen schuld dikke bult.

We komen even door het dorp Echt. Zodra we het dorp weer uitlopen zie ik een oudere mevrouw met een scootmobiel die haar hondje uitlaat voor ons het pad opgaan. Dit raakt me best wel. Een tijd geleden hebben ze tegen mij gezegd dat ik binnen een half jaar in een rolstoel zou zitten als het zo door ging met mijn benen, nou echt niet dus. Ik win het van mijn benen en ben nog lang niet van plan om niet meer te kunnen lopen. Het blijft zwaar maar o zo mooi en ik zou het niet willen missen.

We lopen door en zoals altijd gaat het het ene moment erg lekker en beginnen op een ander moment de pijntjes weer wat te zeuren, gelukkig hebben de momenten waarop het lekker gaat vandaag de overhand. We lopen Slek binnen we komen een kapelletje tegen en besluiten daarna op zoek te gaan naar een plaats waar we wat kunnen drinken eten en even naar het toilet kunnen, we komen uit bij het Slekkerhoes een bruin café in Slek. Hier is iemand aan het testen met het geluid en blijken ze erg druk met de voorbereiding voor een feestje dat er 's avonds gegeven wordt. We bestellen alleen wat te drinken en besluiten dat dat wel weer genoeg is, ze hebben toch geen Limburgse vlaai hier. We lopen Slek weer uit.

Het is een landelijk gebied, nog steeds over mooie onverharde paden dus zonder tussenkomst van ander verkeer, dit is echt wel heel erg prettig. We lopen door het park in Heide de woonwijk in, zomaar midden in de woonwijk staat hier een soort Lourdesgrot, heel apart om dit hier zo tegen te komen en prachtig gemaakt.  Ook hier lopen we snel de woonwijk weer uit volop de rust weer in. We komen door Ijzerenbosch wat een voormalig landbouwgebied is en nu weer "teruggegeven" is aan de natuur. we komen even op een punt dat we er beide even doorheen zitten en besluiten bij een stel bankjes voor we Duitsland in lopen even te pauzeren. We hebben inmiddels zeker 16 kilometer gehad. Van zo'n pauze knap je toch even weer een beetje op en we lopen verder richting de Duitse Grens. Je verneemt hier niet dat je de grens overgaat. Het enige dat er staat is dat je op het smalste punt van Nederland bent (wat nog zeker anderhalf uur lopen is Het smalste punt is nog 6,7 kilometer breed). In Duitsland zijn  de paden erg nat blubberig en stuk gereden, dit loopt echt niet fijn en lijkt alleen maar erger te worden. Over de blubberpaden lopen we het Duitse dorp Issenbruch binnen. Issenbruch is het meest Westelijke dorp van heel Duitsland. Over blubberpaden lopen we Issenbruch ook weer uit. We lopen hier een stuk over de grens tot we na onder een viaduct doorgekomen te zijn het Duitse dorpje Millen nog even inlopen. Hier zien we een bord staan van Millers Garten Zoo, waar we besluiten even iets te drinken en te eten. We moeten bij het het aanbellen en een oudere mevrouw helpt ons haar tuin in, hier hebben ze een hokje gemaakt waar je even kunt zitten om wat te drinken en te eten. We bestellen iets te drinken en taart bij haar. Al snel komt ze terug met het drinken en een soort van warme Russische cake met bosvruchten ernaast. Het is absoluut geen Limburgse vlaai, maar we zijn dan ook niet in Limburg op dit moment.

Het begint langzaam wat te schemeren en we besluiten door te lopen. We komen al snel weer via een bruggetje in Nederland, de lucht begint al aardig te verkleuren. We lopen tussen de bomen door en je ziet dat alles steeds roder aan het worden is. Zodra we tussen de bomen weglopen zien we de lucht boven het industrieterrein van Sittard knalrood kleuren. Wat geweldig mooi om te zien is dat toch, het voelt na zo'n dag echt als een beloning. We lopen via een park Sittard in het is inmiddels aardig donker. We moeten een weg oversteken en daarna gaat het mis, we raken het pad volledig kwijt. We besluiten het via Google maps te proberen als een vriendelijke mevrouw vraagt of ze ons misschien kan helpen. We leggen haar uit dat we het Pieterpad in het donker zijn kwijt geraakt, ze verteld ons dat ze het stuk van het Pieterpad dagelijks loopt met haar hondjes en ze wijst ons de weg terug naar het pad. Dankzij de aanwijzingen van de mevrouw hebben we het pad weer gevonden, het pad wil ons alleen langs een donker smal paadje langs het water laten lopen, dit vinden we niet zo'n goed plan en we besluiten maar over de weg de goede kant op te lopen. We lopen om 17.30 uur het centrum van Sittard binnen. Het is nu echt al donker en de winkels zijn allemaal al dicht, ook zijn er op dit stuk niet echt eetgelegenheden open. We besluiten naar het station te lopen. We voeren op Google in dat we naar het station in Sittard willen en Google zet de route uit. Helaas verandert Google de route continu waardoor we half Sittard doorlopen. We zijn wel een beetje klaar met Google en besluiten zelf we te navigeren, dat gaat een stuk beter en eindelijk lopen we in de goede richting.

Op het station aangekomen moeten we eerst weer een uur met de bus naar Weert. Gelukkig is dit vrij goed geregeld en al snel kunnen we in de bus stappen. De bus maakt alleen helaas een erg vervelend geluid maar dat nemen we een uur lang maar voor lief, we zitten warm we zitten droog en we hoeven niet meer te lopen.

Op station weert geeft de NS app aan dat de reisplanning die we in eerste instantie zouden aanhouden gewijzigd/geannuleerd is. We besluiten een meneer van de NS te vragen hoe dit kan. Er schijnt weer iemand voor de trein gesprongen te zijn waardoor de hele planning omgegooid is, we moeten nu eerst naar Eindhoven, daar overstappen naar Utrecht in Utrecht overstappen naar Zwolle en vanuit Zwolle naar Groningen. We maken nog een praatje met de NS meneer tot de trein aankomt en we instappen. Dan is ineens de planning weer gewijzigd en hoeven we alleen op station Utrecht nog maar over te stappen in een trein met eindbestemming Groningen. Een andere meneer van de NS komt eventueel ongeruste reizigers gerust stellen. We blijven sowieso lachen en we zien we waar we komen.

De trein vertrekt op tijd om 20.12 uur uit weert onderweg naar Utrecht. Op station Utrecht hebben we weer ruim de tijd om nog even naar Starbucks te gaan voor we naar de trein die naar Groningen gaat moeten lopen. Als we in de trein naar Groningen zitten is alles helemaal goed en kunnen we met een paar tussenstops goed doorrijden. Om 23.42 uur komen we aan op station Groningen, als we opstaan om de trein uit te gaan voelen we hoe ongelooflijk stijf onze spieren zijn, we hebben enorm veel moeite weer op te starten. Het is tijd om naar huis te gaan voor een hete douche en een warm bed.

Het was weer een geweldige dag, onze laatste echt lange etappe hebben we nu wel weer gehad (deze keer staan de kilometerteller op ruim 29 kilometer lopen)

Volgende keer van Sittard naar minimaal Strabeek maar we gaan proberen of we die etappe iets langer kunnen maken zodat we de allerlaatste etappe op ons dooie gemakkie kunnen doen en ook nog op tijd thuis aankomen voor een borrel. Ik heb er nu al weer zin in!

Saskia (23-11-2019)