(26-10-2019) Herfstblaadjes en zonnestralen van Swalmen naar Montfort

26 oktober 2019 - Swalmen, Nederland

26 oktober 2019 lopen Jet en ik de etappe van Swalmen naar Montfort, volgens het boekje een etappe van 21 kilometer.

We gaan weer om 5.15 uur van huis weg naar het station in Groningen waar we zoals altijd de auto in de parkeergarage zetten, dit is voor ons echt een superfijne oplossing. Om 5.48 uur nemen we de eerst trein naar Zwolle waar we om 6.45 uur zullen aankomen. Op station Zwolle hebben we 5 minuten om over te stappen, we moeten van spoor 3 naar spoor 5, we hebben mazzel dat deze aan hetzelfde perron liggen en we dus niet hoeven te rennen. Vanaf Zwolle nemen we de trein naar Utrecht. Op station Utrecht hebben we iets meer tijd om over te stappen en kunnen we tussendoor nog even rustig naar het toilet, de toiletten zijn ondanks dat je er voor moet betalen en ze nog maar net 45 minuten open zijn erg smerig. Vanuit Utrecht nemen we de trein naar Roermond, op het station in Roermond hebben we 3 minuten om over te stappen, dit redden we niet en we besluiten een trein van een half uur later te nemen, kunnen we eerst nog even rustig naar het toilet etc. Zodra we dat gedaan hebben en weer op het perron staan beseft Jet ineens dat ze haar pasjes nog in het toilet op de wasbak heeft liggen, dat was schrikken. Gelukkig is er nog genoeg tijd om terug richting toiletten te rennen. Inmiddels heeft iemand Jet haar pasjes al netjes afgegeven, mooi mazzel dus. We zijn nog ruim op tijd voor de volgende trein. Om 10.09 uur komen we aan in Swalmen.

In Swalmen moeten we eerst het Pieterpad even weer terug zoeken. We komen door een straat waar de volledige weg eruit ligt omdat ze met riolering of iets dergelijks bezig zijn, maar dankzij google maps hebben we het marktplein vanwaar we zullen starten snel gevonden. Een man die bij ons in de trein zat is  ook zijn spullen aan het organiseren om het pad te gaan lopen. We kijken waar we langs moeten en zien al snel dat we tussen de kerk en het gemeentehuis door moeten. We laten de man eerst vertrekken omdat ik het erg irritant vind als er iemand vlak achter ons loopt. We bewonderen het prachtige gemeentehuis en proberen nog of we de kerk in kunnen, deze is helaas dicht. Dan starten we toch echt met onze route voor vandaag. Al vrij snel lopen we Swalmen weer uit, dit vind ik helemaal niet erg, ik hou er toch meer van om door de natuur te lopen als door steden/dorpen. We lopen over prachtige smalle paadjes die bezaaid liggen met afgevallen blad, wat kan je daar enorm blij van worden, heerlijk zoals die blaadjes ritselen bij iedere stap die je zet. Het is echt herfst!

We lopen verder en komen al gauw bij een mooi kasteel, kasteel Hillenraedt, oorspronkelijk een 14e eeuws slot van de heren van Swalmen en Asselt. Het slot wordt nog steeds bewoond door de gravin van Wolff Metternich en het terrein is dus ook niet toegankelijk voor publiek wat bij de ingang erg duidelijk met bordjes staat aangegeven. Naast het kasteel staat nog een prachtig huis met daarbij een oude Ford, deze auto valt op omdat er achter de voorruit een klein model van de Ford staat.

Ons pad vervolgt zich en gaat het bos in dat behoort bij het kasteel Hillenraedt, ook hier is de herfst duidelijk aanwezig. Overal zie je paddenstoelen en knisperen de herfstblaadjes onder onze voeten. We lopen langs de rand van Boukoul en wederom valt het ons op dat het voor een zaterdag erg stil is op straat, zelfs op het voetbalveld is geen mens te bekennen. We treffen alleen een verdwaalde kip op ons pad.

We komen langs een Pieterpadpleisterplaats en B&B en we lezen dat we na dit bord op de oude Romeinse weg tussen Heerlen en Xanten lopen. Ik kan hier nog niet echt voor me zien hoe Romeinse handelsmannen, gladiatoren of andere Romeinen ons tegemoet zouden kunnen komen rijden of lopen. We lopen verder en het voelt alsof deze kaart echt een eeuwigheid duurt (dit is een kaart van 7,4 kilometer) We besluiten even te pauzeren op een bankje dat we tegenkomen.

Nadat we even uitgerust hebben lopen we weer verder, we komen nu langs Zuidewijk Spick, dit is een adellijke kasteelboerderij die verbonden is aan kasteel Hillenraedt. De gebouwen zijn 16e en 17e eeuws. Hier mogen we ook niet kijken omdat de boerderij privébezit is. Als we verder lopen komen we door een soort van draaihekje op een smal pad tussen het prikkeldraad in, dit geeft een ietwat claustrofobisch gevoel, mede omdat er andere mensen achter ons lopen en we het gevoel van opgejaagdheid hier heel erg ervaren.  Na dat we weer de ruimte hebben laten we onze achtervolgers voorbij gaan. Dat geeft weer ruimte en rust.

We lopen een klein stukje over de weg voor we weer een natuurgebied binnen gaan. Hier is duidelijk te zien dat er bevers leven. Verscheidende bomen zijn al omgeknaagd. Het is geweldig om te zien hoe zulke relatief kleine dieren zulke grote bomen volledig om kunnen halen. We verwonderen ons hier over. Als we aan het einde van dit natuurgebied weer door een klaphek komen en een asfaltweg oplopen zie ik een bord die verwijst naar Limburgse vlaai zo'n 50 meter van het pad. We besluiten dat het hoog tijd is om onszelf te trakteren op vlaai en lopen de richting die het bord aangeeft op. Hier is een soort boerderijwinkel en een soort van koffiehuis waar we vlaai en cappuccino bestellen. We worden supervriendelijk geholpen en de meneer die bedient komt aan met twee heerlijke punten vlaai met slagroom twee cappuccino twee borreltjes en twee chocolaatjes, wat een enorme verwennerij! Hier worden we echt blij van, de eerste vriendelijke horeca die we treffen in Limburg. Dit maakt alles goed.

Zodra we alles ophebben, afgerekend hebben en nog even van het toilet gebruik gemaakt hebben lopen we weer terug naar het pad. Hier is eindelijk onze eerste kaart afgelopen. We lopen door een natuurgebied aan de rand van Roermond, er staan hier koeien midden op het pad, gelukkig interesseert het de koeien helemaal niets dat we erlangs lopen. We lopen verder maar het valt even niet heel erg mee, mijn elleboog doet zeer en ik besluit mijn camera een tijdje in mijn tas mee te nemen in plaats van in mijn hand om mijn elleboog een klein beetje rust te gunnen. Het stuk waar we nu langslopen is ook minder mooi, we lopen over een fietspad vlak naast een pas aangelegde weg en de asfaltgeur hangt zwaar in de lucht. Gelukkig lopen we al snel weer langs sportvelden bij Roermond weg en wordt het landschap weer een stuk aangenamer. Al snel lopen we Melick in waar we eerst even het gevoel hebben dat we verkeerd lopen, na even goed gekeken te hebben blijkt dat we toch gewoon op het goede pad zitten. Al snel lopen we Melick ook weer uit, eigenlijk ben ik er even klaar mee, mijn voeten voelen niet goed vandaag en ik verneem dat ik er naar begin te lopen. Met gewoon wat extra rustmomentjes lopen we toch door, we gaan deze etappe uitlopen.

Na het dorp Melick komt er een erg lang open stuk door het veld. Hier lassen we even een rustmomentje in. Als we weer verder moeten lopen valt dat nog niet mee, het is iedere keer weer op gang komen. Het valt zwaar maar dat geeft niet, IK besluit toch mijn  camera er weer bij te pakken. We worden ingehaald door twee dames en een speelse hond die met een snelle pas lopen. We bedenken ons wel dat we door ons veel lagere tempo aan veel minder dingen voorbij lopen. Zo zien wij een aanwijzer staan voor de Romeinse Villaheuvel, die hebben zij vast niet eens opgemerkt, het is mooi dat iedereen het pad op zijn eigen manier kan lopen, er is geen goed of fout.

We komen aan in Sint Odiliënberg, we hadden gehoopt dat het Pieterpad langs de basiliek zou brengen, helaas is dit niet het geval. We besluiten de basiliek dan maar te laten voor wat hij is omdat we niet meer erg veel extra kilometers willen en kunnen maken, misschien komt hij ooit nog wel eens tijdens een ander bezoek. Van een afstand ziet hij er in ieder geval erg indrukwekkend uit. We lopen dwars door Sint Odiliënberg heen en lopen langs de sportvelden weer een bos in het Sweeltje genaamd. Aan het begin van het bos staat een soort van bord, we nemen aan dat dit een bord is voor een spooktocht. In de rest van het bos staan af en toe tentjes en andere attributen voor een spooktocht. Wij zorgen dus mooi dat we voor het donker het bos uit zijn. Op den duur komen we bij een vijfsprong, hier is de tekst in het boekje niet geheel duidelijk. Er staat; "Op de vijfsprong praktisch rechtdoor gaan, een weg links laten liggen. Het pad komt schuin uit op een ander pad bij een hoogspanningsmast." Het pad kan op twee kanten rechtdoor en welke we precies moeten hebben weten we echt niet. We lopen een pad in en komen een dame tegen die we vragen of ze weet of dit pad uitkomt bij een hoogspanningsmast. Volgens haar moeten we dan het andere pad hebben. We volgen haar raad op en nemen het andere pad. Na een paar honderd meter komen we inderdaad een pieterpadaanwijzing tegen. We zijn moe maar lopen door, als we een bankje in de zon zien besluiten we daar heel even te gaan zitten, niet te lang want dan is het opstarten alleen maar lastiger.

Aan het einde van het bos komen we over een asfaltweg en gaan we een gebied in wat de vlootbeek heet, in 2009 is in de vlootbeek een Romeinse muntschat gevonden. De stenen met hierop de munten herinneren hieraan.

Montfort komt nu in zicht en we hoeven niet ver meer. Als we op een graspad richting Montfort lopen voelt het het ene moment alsof ik nog rustig 5 kilometer lopen kan en het andere moment alsof ik liever geen stap meer zou doen. Het is erg wisselend. We lopen Montfort binnen, mijn gps staat inmiddels op 27 kilometer dus de kilometers in het boekje zijn niet heel erg exact. In Montfort moeten we nog een half uurtje wachten op de bus en besluiten we tegenover de bushalte bij de snackbar even een broodje kroket te eten. We hebben het hem weer geflikt, gewoon 27 kilometer gelopen vandaag en nu nog naar huis!

Als de bus aankomt rijden komt hij wel heel dicht onze kant op en doen we een stapje achteruit. De buschauffeur grapt dat ie ons heus niet zou aanrijden, dat geloven we dan maar. We zoeken een plaatsje en laten ons naar het station in Roermond rijden. Zodra we uitgestapt zijn zegt de buschauffeur als grapje nog dat we moeten uitkijken voor aanrijdende bussen. We hoeven nu alleen nog maar met de trein dus dat zal wel goed komen. Om 18.32 uur nemen we vanuit Roermond de trein naar Utrecht, waar we weer alle tijd hebben om over te stappen. Vanuit Utrecht gaan we met de trein naar Zwolle en op station Zwolle hebben we weer de mazzel dat we op een perron kunnen blijven om over te stappen in de trein naar Groningen. Alles zit dus lekker mee en om 22.12 uur zijn we weer terug op het station in Groningen. We halen de auto, rijden naar huis en tegen 22.30 uur zijn we weer thuis. Het was weer een lange mooie dag.

Nog drie keer Pieterpadavontuur te gaan, de data zijn inmiddels geprikt op 23 november, 14 december en de laatste op 28 december, zo wordt het afmaken van het Pieterpad een mooi eindejaarscadeautje, heb er heel veel zin in!

Foto’s