(13-07-2019) I'm back on the track! van Meerlo naar Grubbenvorst

Na een hele tijd plannen we eindelijk weer eens op pad te gaan. 13 juli is het dan zover, helaas kan Annelies door diverse omstandigheden dit keer niet mee. Ik heb het gevoel echt weer te moeten gaan lopen om alles in mijn hoofd en lijf weer tot rust te krijgen. 

Deze eerste keer weer loop ik dus alleen met Jet, we gaan al om 5.15 uur van huis. De pieterpadzenuwen gieren alweer door mijn lijf. Met de auto gaan we naar het station in Groningen, hier zullen we de auto in de parkeergarage achterlaten. 

Bij de parkeergarage aangekomen is het rolluik nog dicht, hoe ging dit ook alweer, vorige keer dat dit gebeurde konden we aanbellen en deed de nachtportier het rolluik voor ons open. Dit keer zien we echter dat het intercomkastje is dichtgeplakt, wat nu? Ik stap de auto uit om eens te kijken maar zie echt geen mogelijkheid tot aanbellen. Zodra ik weer in de auto stap om te kijken of ik ergens een telefoonnummer vinden kan gaat het luik spontaan open, de nachtbewaking zal ons toch wel gezien hebben dus. We parkeren de auto en gaan het station op. We zijn nog mooi vroeg, de trein staat er al en we kunnen gelijk instappen. Daar gaan we dan! Pieterpad here we come!  

Eerst met de trein naar Zwolle, waar we 6 minuten hebben om over te stappen in de trein naar Nijmegen. Dat is best wel even doorlopen. Gelukkig kunnen we de rest van de dag redelijk ons eigen tempo aanhouden. In Nijmegen aangekomen hebben we bijna 30 minuten de tijd voor we de trein naar Venray moeten hebben. Even tijd voor een boodschapje en een beker koffie bij Starbucks. In Venray aangekomen staat buslijn 88 al te wachten om 4 minuten later weg te gaan, perfecte timing dus! De bus brengt ons op het door ons gekozen beginpunt. Dit is ongeveer 5 kilometer verder als waar we de laatste keer zijn gestopt. We kunnen niet weer precies beginnen waar we gestopt waren omdat daar geen bussen bleken te rijden. Als we de bus uitstappen regent het best behoorlijk, geen lekker begin maar we houden de moed erin. 

We trekken regenspul aan en beginnen onze wandeling. Al snel wordt het gelukkig weer een stuk droger en kan het regenspul weer opgeborgen worden. We lopen over erg mooie rustige paden en al snel mogen we door het gras langs een beekje, het gras is erg nat en al snel zijn onze voeten dat ook. Het is niet anders en echt veel last hebben we er gelukkig niet van. 

Het is een mooi gebied zo langs de Molenbeek, er worden langs de kant van het pad bessen, kersen en water tegen een kleine vergoeding aangeboden. We hebben zelf genoeg mee dus we lopen hier gewoon door.  

Al snel komen we bij de buitenkruisweg die naar klein Lourdes loopt. Omdat het in de 19de eeuw voor veel mensen niet mogelijk was naar het echte Lourdes in Frankrijk te reizen, werden er op veel plaatsen Lourdesgrotten gebouwd. Dit gebeurde ook in het Limburgse plaatsje Tienray, dat hierdoor uitgroeide tot heuse reuze regionale bedevaartsplaats. Jaarlijks komen er nog duizenden pelgrims naar de grot om er te bidden. Ook wij gaan even de kerk binnen, niet om te bidden maar wel om even een kaarsje te branden en te kijken naar dit prachtige geheel. We zijn erg onder de indruk. 

Als we de kerk weer uitkomen moeten we even goed kijken waar we langs moeten om ons eigen pad weer te vervolgen. Het blijkt niet zo moeilijk en al snel lopen we door een straat waar we zien dat er een auto op de oprit staat met de lampen nog aan. We besluiten even vriendelijk aan te bellen om de bewoners hiervan op de hoogte te stellen. Een wat oudere mevrouw doet de deur een beetje vertwijfeld open, als ze hoort waarvoor we haar storen is ze er blij mee dat we het even gemeld hebben. We lopen weer verder, al snel verlaten we Tienray weer en lopen het bos weer in. De route is hier op sommige plekken niet aldoor even duidelijk maar we raken gelukkig het pad niet kwijt. Als we op een zandpad richting Swolgen lopen zien we dat er een stel mannen aan het zoeken zijn met metaaldetectoren. Een van de mannen lijkt vlak bij het pad iets te vinden, de detector piept er lekker op los. We blijven even staan omdat we best nieuwsgierig zijn naar wat hij gaat vinden. Hij vertelt ons dat er op dit stuk in de 2e wereldoorlog gevochten is en dat het meest wat hij vindt uit die tijd afkomstig is. Dit keer heeft hij een stuk ijzer gevonden dat waarschijnlijk van het geschut afkomstig is. Hij toont ons wat hij verder gevonden heeft, onder andere een munt en een knoop. Het is best leuk om te zien wat er allemaal in de grond zit. Wij lopen verder en hij gaat verder met zijn speurtocht. We lopen even Swolgen binnen en al snel lopen we weer een zeer bosrijk gebied binnen. We besluiten op een bankje even een pauze te nemen. Zodra we er weer klaar voor zijn lopen we verder door een bosrijk gebied, de route is ons hier niet aldoor even duidelijk en we raken een paar keer het pad kwijt, gelukkig vinden we het pad iedere keer redelijk snel weer terug. Na een heidegebiedje komen we over een vlonder pad in het gebied van Schuitwater. Schuitwater is een erfenis van de Maas die hier tot in de laatste ijstijd haar stroomgebied had. Het is een prachtig gebied en we zien op een van de gebiedskaarten dat vlakbij een uitzichtpunt is. We besluiten hier even te gaan kijken. Dat was zeker de moeite waard...wow wat een prachtig stukje natuur, het doet haast on-Nederlands aan. 

Na een tijdje lopen we weer verder, we zien een hoop bomen met eikenprocessierupsen, deze lijken gelukkig vrij rustig. Maar toch gaan we gelukkig het natuurgebied redelijk snel weer uit meer de bewoonde wereld in. We naderen Lottum. We komen langs een grote kwekerij. Even verder treffen we het Pieterpadbankje, een plek waar de wandelaar even tot rust kan komen met een kop koffie of thee. We besluiten in eerste instantie alleen heel even de schoenen goed te doen en dan weer verder te lopen, tot de eigenaar thuiskomt en de eigenaresse ook naar buiten komt en ons vraagt of we wat willen gebruiken. Eerst zeggen we vriendelijk dat dat niet hoeft, maar dan biedt ze ons echte Limburgse Pieterpadvlaai aan en dat kunnen we natuurlijk niet weigeren. We krijgen beiden een stuk vlaai voorgezet tegen betaling van een vrije gift. De mevrouw blijft even kletsen en gaat dan weer naar binnen. Deze mensen zijn echt gastvrij. We beginnen aan de vlaai en komen er al snel achter dat deze echt niet lekker is, heel waterig net alsof ie uit de vriezer komt, hij is echt erg waterig en vettig. Ik krijg hem ook echt met geen mogelijkheid weg. Gelukkig begint het al snel te regenen en kunnen we er snel vandoor, mijn half opgegeten vlaai laat ik achter in de regen. Ik hoop dat ze de regen als goed excuus ziet waarom ik mijn vlaai niet opgegeten heb. We lopen in de stromende regen een stuk langs een veld vol afrikaantjes, zo zien ze er wel leuk fleurig uit. Gelukkig is de regenbui al na korte tijd weer over. We lopen lekker door en al snel komen we weer langs een buurtkapel. Hier kijken we ook even binnen maar we branden geen kaarsje meer. We lopen door en komen door natuurgebied Kaldenbroek, dit is een laaggelegen natuurgebied op de grens van Grubbenvorst en Lottum. Sommige stukjes (vooral die met de hekken) doen me erg denken aan het Drentse landschap dat we tegengekomen zijn op het Pieterpad tussen Schoonloo en Sleen dat we op 22 oktober 2016 gelopen hebben. Bij Kasteel Kaldenbroek (Caldenbroik) aangekomen kijken we even rond.  Ze noemen het terras een oase van rust en inspiratie, er is inderdaad genoeg te zien. We lopen weer verder, het is best een lange iets saaiere weg naar Grubbenvorst. Onze voeten en benen doen zeer en we besluiten dat we vandaag niet meer met de pont de Maas overgaan maar dat we dit bewaren tot een volgende keer. Het is nu nog leuk en dat willen we graag zo houden. Net voor Grubbenvorst staat weer een kapelletje, de St. Annakapel. Ook hier kijken we nog even voor we Grubbenvorst inlopen. In Grubbenvorst lopen we gelijk tegen het voormalig klooster aan. We vinden het jammer om te zien dat er in en om zo’n mooi oud gebouw van die moderne dingen zijn geplaatst zoals strakke glasdeuren etc. Tegenover het klooster staat een kunstwerk ter ere van het witte goud en daarachter ligt een bushalte. We besluiten van daar af de bus te nemen naar Venlo. Als we er heen lopen komt de bus er ook net aan. We kunnen gelijk instappen onderweg naar Venlo. Deze etappe zit er voor ons op. Op het station in Venlo kunnen we al snel in de trein stappen naar Nijmegen. We zijn moe, we zijn leeg en het voelt heerlijk. Ergens in de reis tussen Venlo en Nijmegen stapt er een groepje van vier meiden (allen een jaar of 16 of zoiets) in. Ze gaan naar een verjaardagsfeestje en hebben hele gesprekken over bedragen voor een cadeautje. Een van de meiden zegt ineens ja dan zijn we met z’n achten en als we dan allemaal een tientje inleggen kunnen we wat kopen voor €180,- Jet en ik kijken elkaar eens aan.....Ow nee zegt die meid dan hebben we natuurlijk €100,-….een rekenwonder is het totaal niet dus. Een van de andere meiden bedenkt na een tijdje dat ze dan €80,- hebben. Het is toch wat, ik heb eerst maar eens gecheckt vandaag bij Nathalie wat je had als je met 8 personen €10,- inlegt, ze kwam zonder nadenken op het antwoord van €80,- natuurlijk! 

Ze gaan er nog even over door en op den duur showt een van de meiden trots haar horloge, ze snapt alleen niet geheel hoe het werkt....als de grote wijzer op de drie staat een de kleine wijzer op de twaalf is het toch drie uur??? Eh.....nou ja ze ziet in ieder geval zelf wel in dat ze echt niet de slimste is. En dat horloge is in ieder geval een leuk modeaccessoire ook al loopt het volledig verkeerd, ze kan toch blijkbaar geen klokkijken. Al snel stappen de meiden uit om vanaf 17.30 uur nog even twee uur te gaan slapen en een uur klaar te maken zodat ze om 19.00 opgehaald kunnen worden. 

In Nijmegen hebben we weer ruim een half uur om over te stappen in de trein naar Zwolle. We besluiten hier nog even wat te eten ook al zijn we eigenlijk te moe om honger te hebben. In de trein naar Zwolle gebeurt het volgende rare voorval. Er zit een man in de trein die ineens gebeld wordt en hele verhalen ophangt over hoe hij ontsnapt is via de klimop over het hek om naar Winschoten te gaan om daar zondag de grafsteen voor zijn overleden moeder te plaatsen. Hij blijft maar herhalen dat hij ontsnapt is en dat hij 72 uur verlof neemt en dat de politie zelf zijn treinkaartje betaald heeft. Zijn moeder is overleden en daar kon hij al niet bij zijn. Hij moest nu ontsnappen zodat hij wel bij de plaatsing van de grafsteen kon zijn. Hij zou echt binnen 72 uur teruggaan. De beste man was duidelijk een beetje in de war of zo. Iedereen in de trein dacht er het zijne van. Misschien zien we hem nog wel in opsporing verzocht of zo, of misschien ook wel niet. In Zwolle raken we hem in ieder geval mooi kwijt, we pakken de trein naar Groningen en zien of horen niets weer van de man. 

Alles loopt verder voorspoedig en om 21.03 uur komt de trein het station van Groningen binnen rollen. We halen de auto uit de parkeergarage en rijden naar huis. Dat was weer een dag pieterpadavontuur, geweldig genoten, heerlijk moe en leeg zowel lichamelijk als geestelijk... 

Snel weer een nieuw avontuur gaan plannen!