(19-11-2016) De mooiste plaatjes zitten in je hoofd van Coevorden tot Hardenberg - etappe 8

Het is al weer 19 november en wij lopen deze zaterdag etappe 8 van het Pieterpad. Om 6.55 uur stappen we in de auto om naar ons Eindpunt, het station in Hardenberg te rijden. We zitten al een tijdje in de auto en ineens besef ik me dat ik er vandaag totaal niet bij ben….
Ik ben mijn fotocamera (mijn trouwste pieterpadmaatje) VERGETEN! Ja hoor het word gewoon zo’n dag, maar goed we zullen zien hoe het verloopt ik heb nog altijd mijn telefoon mee waarmee ik ook nog wel wat foto’s kan knippen en anders loop ik deze etappe gewoon ooit nog een tweede keer. We maken er gewoon het beste maar van.
We komen tegen 8.10 uur aan op het station in Hardenberg. De trein richting Zwolle komt aanrijden maar deze moeten we niet hebben we moeten juist richting Emmen. De trein staat op het punt weer te vertrekken als er ineens een luid gepiep klinkt. Henriëtte schrikt zich wild en wil het al bijna op een rennen zetten, “Sas je piept”. We liggen helemaal dubbel van het lachen want het blijken gewoon de deuren van de trein geweest te zijn die dichtgingen en daarom een waarschuwingssignaal gaven. Hieruit blijkt maar weer hoe vreselijk weinig ervaring we eigenlijk hebben met het Openbaar Vervoer.
Even later komt er een goederentrein langsrijden we worden haast weggeblazen van het perron, is dit normaal? De dag begint dus in ieder geval wel weer met de nodige humor. Om 8.20 uur komt de trein er aan die ons naar Coevorden gaat brengen en we stappen in. We rijden langs station Gramsbergen waar we later op de dag toch ook dicht bij in de buurt zullen komen. Het volgende station is station Coevorden, ons beginpunt voor vandaag.
We beginnen te lopen en komen eigenlijk vrijwel gelijk langs een zeer troosteloos stukje industrieterrein van Coevorden dat gelukkig redelijk snel overgaat in een stukje natuurgebied met echte heuvelruggen, die we ook over moeten. Dat valt nog niet mee, deze klimpartijen hadden we eigenlijk pas bij Limburg verwacht. We lopen dapper klimmend en dalend door en komen al gauw bij de “Poort van Drenthe”, dit is een soort kunstwerk gemaakt van zwerfkeien. We lopen door en laten de provincie Drenthe achter ons. De derde provincie in ons avontuur is een feit! Het hele stuk dat we nu lopen is onverhard en dat valt door de oneffenheden nog best wel weer zwaar, gelukkig zijn de overige kaarten van deze etappe over het grootste gedeelte wel verhard. Langs het onverharde pad komen we een soort bouwsel tegen wat voor beschutting moet zorgen en waar een koelkast staat met koffie thee chocomel en koek. Een geweldig initiatief van Boer Harry op deze etappe van het Pieterpad. We besluiten dat het nog geen tijd is voor pauze maar doneren wel een euro voor het geweldige gebaar. Onze tocht vervolgt zich door de weilanden en we lopen volop in de wind. Na een poosje begint het wat te sputteren ook nog en al gauw zien we een prachtige regenboog verschijnen. We lopen nog een stukje onverharde weg als we in Holtheme (gemeente Hardenberg) aangekomen zijn bij het eind van de eerste kaart, tijd voor een pauze met koffie. Er staan hier geen bankjes maar dat is voor ons geen enkel probleem meer, wij hebben lamzaccen (voor ieder pieterpadwandelaar en ook voor iedereen anders een echte aanrader). We lopen een stukje grasland op en hebben onze lamzaccen binnen 3 minuten opgeblazen door de wind. We ploffen heerlijk neer en drinken een warme bak koffie. Iedere automobilist die langs komt rijden zien we kijken en dit kunnen we ons ook best voorstellen, dat kom je niet iedere dag tegen toch…
Heerlijk met de voetjes omhoog blijven we nog wat uitrusten, we hebben gelukkig weer mazzel met het weer want het is droog en de zon schijnt weer.
Zodra we genoeg uitgerust zijn ruimen we onze lamzakken weer op (wat nog het lastigst is omdat het zakje waar ze uitkomen wat aan de krappe kant is) en lopen weer verder in de richting van Gramsbergen. We zijn nog maar net de Vecht over gestoken als het ineens toch vrij hard begint te regenen, gelukkig op bijna alles voorbereid als we zijn kunnen we onze regenponcho’s aan trekken om droog te blijven. Dit lukt vrij aardig en terwijl we langs de voetbalvelden Gramsbergen binnen lopen wordt het gelukkig weer droog. Aangekomen bij Bierbrouwerij Mommeriete besluiten we dat het tijd is om even pauze te houden en te lunchen, dit is een prachtig ingericht pand waar we even heerlijke patatjes uit een puntzak eten.
Als we vol zijn lopen we weer verder door Gramsbergen. Zodra we bij de kerk aankomen zien we hem gelijk al staan, het standbeeld van drie Pieterpadlopers.
We verlaten Gramsbergen en al snel steken we de Vecht nog een keer over waardoor we in Ane komen, hier zou een oorlogsmonument staan maar deze lopen we helaas mis omdat het te ver van onze route afwijkt en we eigenlijk gewoonweg te druk aan het kletsen zijn. We lopen dus maar gewoon verder, het loopt hier allemaal vrij op de vlakte en de wind blijft aanhouden het begint kouder te worden. Zodra we bij het Engelandsche Bosch voelen we gelijk dat de bomen een hoop wind tegen houden, we zijn bijna aan het einde van onze derde kaart van vandaag en besluiten dat het even weer tijd is om wat te “lamzakken”, werkelijk wat een geweldige uitvinding! Volgende keer nog even een dekentje mee tegen de wind en dan zouden we er zo op in slaap kunnen vallen.
Na een tijdje maakt de kille wind het echter wel heel koud dus besluiten we te beginnen aan onze laatste 3 kilometer. In de verte zien we de nieuwbouwwijken van Hardenberg al liggen. Het laatste deel gaat een stuk langs de Vecht (die naar ons idee al best hoog staat) We lopen over een fietsbrug het centrum van Hardenberg binnen. Hier vlak na ligt het eindpunt van deze etappe, wij moeten alleen nog even een stukje verder lopen in verband met de parkeerplaats van de auto (bij het station) maar dit is nog best te doen.
We hebben het weer gedaan, etappe 8 van het Pieterpad zit in de benen (en de rest van het lijf)

De totale afgelegde pieterpadafstand tot nu toe zit op 151 km, al een aardig eind op reis dacht ik zo!

Nog even terugkomend op de titel van deze keer…ik baalde natuurlijk dat ik mijn camera vergeten was maar toen bedacht ik me “Sas, je kunt nog zulke mooie plaatjes schieten met je camera maar de mooiste foto’s en beelden zitten in je hoofd…..”

Dus niet zo veel foto’s als andere keren maar ik zal er om denken; Volgende keer vergeet ik mijn “Kameraadje” niet weer!
 

Saskia (19-11-2016)