(19-05-2018) Heerlijk getreuzel van Groesbeek tot Gennep

Het is zaterdagochtend 7.10 uur als we uit Kolham wegrijden, ik ben een beetje erg zenuwachtig en heb het gevoel dat ik steeds moet stuiteren...waarom geen idee. Het zal het opstarten wel zijn, zal alles goed gaan zal de trein wel rijden en de bus en zou het lukken met mijn auto in de parking. Maar goed we rijden dus naar het station Groningen waar ik mijn auto voor een schijntje de hele dag in de parkeergarage kan parkeren. Op het station aangekomen zijn we mooi aan de vroege kant, de trein staat er al wel dus dat scheelt kunnen we een mooi plekje uitzoeken. We gaan om 7.48 met de trein vanuit Groningen naar Zwolle waar we echt maar 5 minuten hebben om de volgende trein naar Nijmegen te kunnen halen.  In de trein wordt omgeroepen dat we achter de eerder vertraagde trein zitten en dat we daarom iets langzamer zijn. Op het station van Zwolle moeten we dus echt hollen om de trein naar Nijmegen te kunnen halen (oké we hadden ook een latere kunnen nemen eventueel), we halen hem echt net! De conducteur ziet het allemaal lachend aan. Nou ja we liggen nog op schema. In de trein zoeken we een plekje. Scheef tegenover ons zit een stel dames die ons ernstig aan madam mikmak doen denken. Het zouden zo zusters kunnen zijn... 

De trein die dendert door en nadert na een ruim uur het station van Nijmegen, we besluiten hier om eerst even een toilet op te zoeken en maar een bus later te nemen naar Groesbeek. Het treinen hebben we in ieder geval gehad.  

We moeten bij het busstation nog even wachten op de bus en beseffen ons dat het een jaar geleden is dat we hier zijn geweest toen we de foto met de fietsen maakten en Henriëtte die met de hamsterkoppies, herinneringen stromen langzaam terug.. 

Het duurt maar even voordat de bus er ook al aankomt, nog een minuut of twintig en we zijn weer in Groesbeek waar we een jaar geleden geëindigd zijn. Als de bus begint te rijden komen we op den duur ineens een bordje tegen in het centrum van Nijmegen er staat op; "Zakkenrollers hier keren en gelieve weg te blijven". 

De bus rijdt zijn route en ineens begint een bejaarde vrouw te schreeuwen Welverdikkie! De hele bus heeft zijn aandacht op de oude mopperdame gericht maar niemand weet wat ze nou precies als probleem heeft, als je niet op het knopje drukt stopt de bus ook niet natuurlijk maar of dat werkelijk haar probleem was?? Ze drukt in ieder geval op het knopje voor de volgende halte, Even later begint ze te tieren Jezus Mina! Kunnen jullie nou niet eens normaal rijden en ze stapt uit bij de volgende halte....mevrouw had duidelijk haar dag niet en moest dat afreageren op de buschauffeuse (zo raar reed ze namelijk helemaal niet). In het centrum van Groesbeek zijn we uitgestapt nadat we de buschauffeuse nog wel een hele prettige dag hadden gewenst. 

Daar sta je dan in Groesbeek, meestal na een korte tijd weet je nog wel precies waar je geëindigd was en waar je weer moet beginnen maar nu even niet. Gelukkig hoeven we maar heel even rond te kijken voor we het eerste pieterpadpijltje weer gevonden hebben. Het motregent een beetje, dat was niet de bedoeling maar we gaan ervan uit dat het wel weer overgaat als we eenmaal lopen. We beginnen met lopen langs de drukke dorpsstraat tot aan de rotonde met de molen, hier slaan we af en lopen we richting bosrijk gebied. Het is hier prachtig! We genieten gelijk al van de rust om ons heen (ook al komen we echt wel andere mensen tegen). We komen bij een uitzichtpunt waar je een blik krijgt over een landschap wat er in de ijstijd al was....het staat nu alleen vol met kerstbomen. 

We lopen verder na even wat gegeten en gedronken te hebben en komen al snel bij een stuk koolzaadveld met daarachter aspergebedden. Er zit een hele grote haas vlak voor het koolzaadveld. Even verder zien we ene geraamte staan van een glider, het was een motorloos zweefvliegtuig dat door een ander toestel gesleept werd. Dit is het terrein waar de geallieerde troepen in gliders geland zijn in de strijd voor de bevrijding. De asperges steken hier al boven het veld uit, best grappig om eens van dichtbij te bekijken. We lopen verder langs prachtige plaatsjes en langs het dorpje Mook, hier komen we enkel langs de rand in onze tocht richting de St. Jansberg. Onderaan de St. Jansberg staat het bord stiltegebied, helemaal stil zullen we wel niet zijn maar we gaan ons best doen... 

De St. Jansberg is een prachtig gebied met veel klimmen en dalen fijne kuitenbijters dus en gelijk een goede test. We genieten van een prachtige omgeving en dat is het belangrijkste. De mooie vijvers maken het geheel helemaal af...wow wat is het hier mooi! 

Het laatste stuk naar de bewoonde wereld lopen we even stevig door, al dat gekletter van water maakt het dat er erg nodig een toilet gezocht dient te worden. 

Gelukkig zit er gelijk aan de weg naar Milsbeek een eethuis de Diepen waar we even een heerlijke pauze houden. We zijn nu officieel Limburg binnen gelopen. 

Al we weer verder gaan lopen we al snel de dorpskern van Milsbeek binnen, er staat een prachtig oud uitziend boerderijtje met poort naar het erf etc. waar ook nog eens een mooi oud krom vriendelijk mannetje aan komt lopen. Het is zo'n mooi plaatje ik durf hem alleen uit respect niet te schieten. Het mannetje groet vriendelijk en we groeten terug. Dit is weer een van die mooie plaatjes die enkel in je hoofd blijven bestaan. Een klein stukje verder komen we langs de War Cemetry van Milsbeek, hier gaan we natuurlijk even heen om te kijken. 

Het is een redelijk kleine war cemetry die vlak tegen een woonwijk aanligt. Het blijven indrukwekkende plekken maar door de bebouwing eromheen vind ik het toch minder mooi als bijvoorbeeld de war cemetry van Groesbeek. 

Als we weer van het kerkhof afkomen lopen we per ongeluk verkeerd. We missen de afslag die ons naar de Kempkesstraat moet brengen. Even later vinden we onze route toch weer. We lopen nu Milsbeek weer uit langs een heel stel kippen leuk gezicht hoe ze allemaal nieuwsgierig door het gaas naar ons staan te staren. We lopen nog verder en komen eindelijk bij het aangeraden theehuisje van Milsbeek, wat een lieflijk plekje. We besluiten hier lekker te pauzeren met iets drinken en echte Limburgse vlaai en voor Annelies een tosti. Heerlijk genietend van de warmte van het zonnetje rusten we hier even heerlijk uit. Echt super genoten van de bosbessenvlaai met slagroom en de heerlijke koude ijsthee.  

Na een poosje moeten we toch echt weer verder en lopen we langs de Genneperhuisweg door de landerijen. Hier staat ook de oude ruïne van het Genneperhuis, we gaan hier even kijken en zien vooral dat de natuur aan het terug nemen is wat ooit van haar geweest is, wat ruïnemuren duidelijk overgroeid maar nog wel zichtbaar. Bovenop de ruïne schijnt een mooi uitkijkpunt te zijn dus daar gaan we ook nog kijken. Ons viel het uitzicht op de dichtstbijzijnde campings best een beetje tegen, de kant waar we het mooiste uitzicht hadden verwacht was een beetje dichtbebost zodat we niets konden zien. Achteraf hadden we het ook kunnen overslaan maar ja dat is achteraf. 

We lopen verder over een pad waar aan weerszijden allemaal knotwilgen staan, prachtig om te zien hoe de bomen al zijn ze nog zo gespleten toch de kracht hebben om door te groeien en te bloeien. Verder valt er langs dit pad allemaal wetenswaardigheden te lezen over het gebied in vroeger tijden. 

Een groep jonge koeien staat langs de linkerkant van het pad en het is grappig om te vernemen hoe ze nieuwsgierig met ons meelopen, koeien blijven toch ontzettende leuke lieve dieren. We nemen even de tijd voor een partijtje "koe knuffelen" voor we verder wandelen. Gennep komt nu steeds dichter bij. Nog een klein stukje over dit pad voor we via een stukje autoweg naar het dijkje naar Gennep lopen. We lopen Gennep in via een stadspoortje en besluiten de Martinustoren nog te gaan beklimmen om van het uitzicht te genieten. Vijf  verdiepingen moeten we omhoog, als we boven zijn valt het zo ongelooflijk tegen dat ik eigenlijk gelijk wel weer naar beneden wil. Waar ik een prachtig uitzicht had verwacht kun je kijken door kleine plexiglazen ruitjes waar amper iets te zien is wat de moeite waard is. Zodra we beneden zijn gaan we nog even een ronde om het gemeentehuis gelopen omdat ik de tip gekregen had om dat even te doen in verband met de mooie mozaïeken. Dat was zeker de moeite waard. De ooievaar hadden we in eerste instantie niet eens gezien tot Henriëtte hem ineens wel zag. Hoog bovenop het gemeentehuis zit ie op zijn nest. Geweldig om te zien dat de ooievaar zich nergens wat van aan lijkt te trekken en daar gewoon lekker zijn ding zit te doen. 

De etappe Groesbeek – Gennep zit er hierbij ook op. We zoeken de bushalte om met de bus terug naar Nijmegen te gaan. Deze gaat om 18.12 en we hebben dus nog even de tijd om te zitten bij de bushalte. 

We rijden met de bus naar station Nijmegen waar we de trein weer nemen in de richting van Zwolle de planning is dat we ongeveer om negen uur weer in Groningen zullen zijn. Helaas komen we maar tot Arnhem als we de mededeling krijgen dat de trein niet verder rijdt omdat er een trein eerder een aanrijding geweest is met een persoon. Dikke pech dus voor ons een springer op het spoor. Snel nadenken en dan maar via Utrecht naar Zwolle. We redden de trein naar Utrecht ook maar net weer. In de trein zijn we er achter dat we niet tot Zwolle met de trein kunnen omdat ze aan het spoor aan het werk zijn. We moeten er in het Harde uit en vanaf daar met een bus naar Zwolle waar we dan eindelijk onze reis kunnen vervolgen.  

Zo gezegd zo gedaan, op station Zwolle aangekomen staan we op het perron te wachten tot de donkere trein die klaar staat om ons naar Groningen te brengen zijn lichten aan zal doen en de deuren openen. Vlak voor de tijd dat de trein zal vertrekken rijdt de donkere trein ineens weg, je ziet alle mensen ineens verschrikt kijken hoe kan dat nou! Er wordt ons door een stel mensen van de NS gezegd dat we in die andere trein moeten en voor de grap zegt de beste man erbij dat de trein naar Leeuwarden gaat in plaats van Groningen, hoe dan! Gelukkig weet hij ons ervan te overtuigen dat we toch echt die trein moeten hebben om in Groningen te komen en we stappen snel in. De trein brengt ons inderdaad naar Groningen waar we tegen kwart voor elf aankomen. De auto kunnen we zonder problemen weer ophalen uit de parking en fijn mee naar huis rijden, om even over elf stap ik de deur binnen. Wat een geweldige dag was het, weer genoeg avonturen beleefd! 

Op naar de volgende etappe en ja we gaan gewoon weer met de trein! 

Op 23 juni lopen we de etappe Gennep – Vierlingsbeek, heb er nu al zin in 

Saskia (19-05-2018