(01-04-2017) Een nieuw begin van Vorden naar Zelhem - etappe 14

Zaterdag 01April 2017 beginnen we met het lopen van het tweede deel van het Pieterpad. Wederom is er niet heel geweldig weer voorspeld maar toch gaan we het er weer op wagen.
Het is etappe 1 van boek 2 voor ons de 14e etappe van Vorden naar Zelhem (ik zal dan ook gewoon doortellen in de etappes). Inmiddels hebben we drie provincies achter ons gelaten en komen we steeds dichter bij het zuiden van het land.

We vertrekken weer op tijd van huis. We hebben eerst ruim drie uren te reizen eer we de auto bij het eindpunt gezet hebben en kunnen starten op het beginpunt.
Het openbaar vervoer blijft iedere keer weer een uitdaging om uit te puzzelen. Dit keer moeten we eerst met de auto naar Zelhem en dan vanaf Zelhem met de bus naar station Doetinchem om vanaf daar de bus terug naar Vorden te pakken.

In Vorden aangekomen zien we dat een concours hippique langs de laan naar Kasteel Vorden is. Grappig om te zien hoe de pony’s hun “kunsten” vertonen, maar daar komen we niet voor en als we langs het kasteel lopen laten we al snel de drukte achter ons.

We komen weer langs het Pieterpadmonument en besluiten dat het leuk is om hier enkele foto’s te maken. We lopen verder langs de laan op het landgoed van het kasteel en komen over mooie bospaden waar goed te zien is aan de kriebelbeestjes die actief beginnen te worden dat het voorjaar is. We lopen door en worden al snel ingehaald door een groepje fanatieke wandelaars (ze hadden tassen van de Nijmeegse vierdaagse) die ook op pad zijn over het Pieterpad.

De eerste kaart is al weer uit en we besluiten even een pauze te nemen op een van de vele bankjes die we dit stuk zijn tegengekomen. Het zit hier heerlijk en we hebben een mooi uitzicht over het land.

Als we verder gaan lopen we naar het dorpje Linde, een klein esdorp met een korenmolen die al van afstand goed te zien is. Eerst komen we nog langs de Kapellebult, een heuveltje waar de Lindense kapel ooit heeft gestaan. Nu staat er enkel nog een gedenkzuil.
Druk kletsend lopen we door, ik heb het gevoel dat de weg rechtdoor een stuk langer lijkt dan dat het op de kaart wordt aangegeven. Na een poosje doorlopen komen we er achter dat er geen pieterpadaanwijzingen meer zijn en dat we weer eens verkeerd gelopen zijn. We besluiten een alternatieve route te nemen in plaats van terug te lopen en komen zo met een kleine omweg ook wel weer op het Pieterpad we moeten alleen wel even goed opletten waar we heen gaan nu.

Na een tijdje komen we uit bij huis ’t Zelle en weten we dat we weer op de goede route zitten. Op de zevensprong moeten we nog wel even goed kijken welke kant we nu op moeten maar ook dit komt gelukkig weer goed. Het volgende probleempje dient zich alleen wel aan, het begint licht te regenen. Op de kaart staat dat er in Varssel een gelegenheid is tot koffie drinken dus we lopen door en ach zo heel hard regent het nu ook nog weer niet. Vlak voor het bordje Varssel besluiten we toch maar wel de regenponcho erbij te pakken het begint steeds harder te regenen en de pleisterplaats lijkt nog niet in zicht.
Als we de poncho’s nog maar net aanhebben zien we het bordje van rust.nu bij een buurthuis. We besluiten hier naar binnen te gaan om te schuilen iets te drinken en even van het toilet gebruik te maken.

In’t uutbloashuuske is het allemaal zelfbediening maar dat is eigenlijk ook wel zo makkelijk, zo kunnen er de hele dag wandelaars en fietser naar binnen om iets te eten/drinken zonder dat er de hele dag iemand aanwezig hoeft te zijn. Zodra het weer droog is gaan we weer verder.

We lopen het dorp Varssel weer uit en komen langs de golfbaan, het is hier druk met mensen met hun golftrolleys het blijkt dat het seizoen net begonnen is. We lopen door langs een laan waar ook een kampeerboerderij aan gelegen is, het is hier erg druk met auto’s die stof opstuivend langskomen rijden. Niet erg fijn. In de landerijen zien we nog een stel reeën staan. Gelukkig gaan we snel weer van het voor auto’s begaanbare pad af en komen langs de zandverstuiving ’t Zand. Het is een bosachtig gebied en de pieterpadaanwijzingen zijn hier niet optimaal aangezien we niet erg veel zin meer hebben in omlopen moeten we erg goed opletten en zelfs een keer de GPS erbij pakken om te kijken of we nog wel de goede kant uitgaan en waar we inmiddels zitten. Hoewel ik over het algemeen vind dat de route erg goed is aangegeven mag er op dit stuk best nog eens kritisch naar gekeken worden.
 Deze kaart duurt 6,2 kilometer en er zijn vrijwel geen bankjes op dit stuk, toch jammer dat we vandaag besloten hebben de lamzac niet mee te nemen. Als we eindelijk tegen de autoweg aanlopen zien we een bankje staan, het is niet een heel mooi en fijn plekje om te zitten (het zit precies in een bocht van de autoweg en je hebt iedere keer het gevoel ‘als er maar geen auto per ongeluk uit de bocht vliegt’) maar we zijn erg moe en hebben even rust voor onze voeten nodig. We blijven niet al te lang zitten omdat het toch niet echt een fijn gevoel geeft die aanscheurende auto’s.

Nog ruim 3 kilometer en dan is de etappe alweer klaar dus we lopen dapper door. We komen nu bij een boerderij over het erf. Er lopen hier ook een stelletje leuke shetlandpony’s . Als we van het erf van de boerderij aflopen lopen we langs de rand van prachtige uitgestrekte weilanden. Wat is het toch mooi dat dit gewoon kan.

Zodra we weer op een asfaltweg komen, komen we een beetje een vreemd waarschuwingsbordje tegen met een koe erop, we speculeren over wat dit nou moet betekenen. Achteraf schijnt het te betekenen waarschuwing vee. Je kunt in ieder geval je fantasie er goed op los laten.
We gaan verder en zien bij een boerderij een soort palmpaastak staan met hierin een krans met plastic flesjes, ik heb geen idee waar voor dit staat maar ben er wel nieuwsgierig naar, weer iets om over na te denken.

We lopen langs een andere boerderij en zien ineens een wegwijzer staan met wel een hele mooie plaatsaanduiding erop; De maan 59887675611. Dit is ons iets te ver om en we besluiten toch maar door te lopen.

 We bereiken het dorpje Zelhem, het eindpunt van deze etappe is bijna in zicht. We komen nog langs een kerkhof dat wat ons betref een beetje onlogisch aandoet. Het lijkt alsof alle graven gewoon door elkaar liggen (oud en nieuw).
 We komen uit op de Ruurlozeweg en zien de Lambertikerk in zicht komen.

Tegenover de kerk zit Smoks Hanne omgekeerd en met maar één klomp aan op haar bezem. Smoks betekent niet zoals ik eerst dacht heks maar het betekend “klotsend”. Zo’n 150 jaar geleden was er een vrouw die op hele grote klompen liep daardoor “klotste” (smokste) ze. Dit was dus Smoks Hanne, het was een vrouw met bovennatuurlijke gaven. Veel mensen kwamen bij haar om raad. Soms vloog ze met haar bezem over het dorp. Eens verloor ze daarbij haar klomp. Deze klomp viel door de spits van de kerktoren. Het schijnt dat ze nu nog af en toe over de kerk vliegt, wij hebben haar niet zien vliegen in ieder geval.
We lopen de laatste meters naar de parkeerplaats van de auto en zijn blij dat we ook deze etappe weer gehaald hebben.

Weer (ruim)17 kilometer erbij in de benen.

Over twee week waarschijnlijk de volgende etappe; Zelhem – Braamt 18 kilometer. We komen op plekken waar ik nog nooit van gehoord had.

Saskia (01-04-2017)