(24-09-2016) We laten de provincie Groningen achter ons - etappe 3

24 september 2016 - Groningen, Nederland

Zaterdag 24 september 2016, tijd voor de derde etappe van het Pieterpad, van Groningen naar Zuidlaren.

Om 8.00 uur pakken we hier in Kolham de bus naar Groningen, de busverbindingen van vandaag zijn erg gunstig, zowel voor het start als het eindpunt.

tegen 8.37 uur komen we aan op het prachtige station van Groningen, we kijken hier eerst een beetje rond en Annelies moet nog even een paar dingetjes inkopen voor we om 9.00 uur vertrekken.

Het eerste stuk vinden we weer weinig aan (erg stedelijk) maar goed hoort er toch bij. We komen langs een studentenroeiclub waar op dat moment erg veel lawaaierige studenten aan een wedstrijd of iets dergelijks meedoen. Waarom moeten die lui toch altijd zoveel lawaai maken, het zal er wel bij horen....ieder zijn ding.

We lopen "rustig" verder langs het kanaal. Het gebied begint steeds mooier te worden en al snel lopen we langs het Hoornse meer en het Paterswoldse meer. Wat een prachtig gebied en je hebt eigenlijk helemaal niet het gevoel dat je zo dicht bij de snelweg zit. We komen bij een sluisje en moeten hier even wachten op een bootje dat graag wil passeren, de brug is omhoog en we kunnen dus heel even niet verder.

Zodra het boortje erdoor is lopen we weer verder, bij een wegwijspaddestoel (met nummer: 21781) moeten we het Noord-Willemskanaal oversteken, een vriendelijke brugwachter zegt ons dat als we even doorstappen hij nog heel even zal wachten met de brug omhoog doen zodat er een bootje kan passeren.

We lopen door in de richting van Haren, maar slaan al snel weer rechtsaf een grindpad op dat door de weilanden loopt. Hier nemen we even een korte pauze.

We lopen nog een heel stuk door een prachtig gebied heen, nooit geweten dat er zo'n mooi gebied tussen de A28 en Haren lag.

Bij Sassenhein stoppen we even voor een beetje drinken en toiletbezoek. Je kunt hier mooi zitten met uitzicht over de visvijver. (Sassenhein is vernoemd naar de eerste uitbaters; het echtpaar Saskia en Hein). Na hier even gezeten te hebben lopen we weer verder, we komen langs randen van een woonwijk en ook een stukje door de woonwijk zelf. Als snel komen we gelukkig weer op een onverhard pad terecht, dit loopt toch een heel stuk mooier.

We volgen de hoge Hereweg, deze oerweg over de kruin van de Hondsrug was de oude handelsroute Groningen - Coevorden - Münster.

Als we bij de Boerweg aankomen moeten we in de bocht de trap op die ons over de oude spoorbrug zal brengen. De oude spoorbrug is een ijzeren vakwerkbrug  uit 1920 over het rangeeremplacement Onnen en de Spoorlijn Groningen - Assen. We lopen door en komen door het tranendal, we lopen op een smal pad tussen de weilanden door voordat we in de bossen komen. De route wordt steeds mooier en het is volop genieten van deze prachtige natuur.

We beginnen nu ook andere Pieterpadlopers tegen te komen. Maar zoals eerder ook al genoemd iedereen loop zijn eigen Pieterpad en een ieder beleefd het op zijn eigen manier.

We lopen door tot herberg de Blanckenhoeve in zicht is en besluiten daar even te gaan lunchen. Annelies besteld een kingsize tosti die zijn naam zeker eer aandoet, we wisten niet eens dat er zulk groot brood te krijgen was.

Na het eten wat erg goed gesmaakt heeft beginnen we aan de laatste paar kilometers. Gelukkig lopen we weer over een zandpad, dit keer vlak langs het Noordlaarderbos. Eigenlijk is het jammer dat de route er langs loopt en niet er door heen, uit een eerdere wandeling weet ik dat het een prachtig stukje bos is. Nou ja het scheelt zo natuurlijk wel weer wat extra kilometers.

Na het Noordlaarderbos zouden we ergens het enige Groninger hunebed tegen moeten komen, helaas hebben we hem op een of andere manier volldig gemist. We lopen dapper door en komen al vrij snel bij Midlaren de eerste Drentse hunebedden tegen, hier lopen we even heen om toch wat foto's te maken. Vlak na dat we de hunebedden verlaten hebben, komen we aan een boom een stel wandelschoenen tegen, wie zal nou zomaar zijn schoenen hebben achtergelaten? We verbazen ons er een beetje over en lopen verder richting een zandpad dwars door de landerijen heen.

Zuidlaren komt langzamerhand in zicht. De laatste loodjes wegen ook nu weer het zwaarst. Ik verneem dat mijn benen het al beter aankunnen als twee weken geleden. Als we in Zuidlaren lopen komen we er achter dat we de bus op 8 minuten na hebben gemist en dat het nog bijna een uur duurt voor de volgende komt. Ik besluit Ramon te bellen die ons met de auto kan komen halen, scheelt toch dat je relatief dicht bij huis bent.

Het was weer een prachtig stuk route en het begint aardig moeite te kosten om de Pieterpadverslaving onder controle te houden, het liefst zou ik vandaag al wel weer gaan.

Op naar etappe 4 Zuidlaren - Rolde

Saskia (24-09-2019)

Foto’s