(14-09-2019) Grensverleggend

14 september 2019 - Venlo, Nederland


Het is Zaterdag 14 September als we inplannen de etappe Venlo - Swalmen te gaan lopen. We bereiden ons voor op een zeer zware etappe van 23 kilometer. Onze "comfortzone" ligt meestal rond de 17 kilometer dus 23 kilometer lijkt ons best heel pittig (of zeg maar gerust loodzwaar). Het is een heel eind langs de grens wandelen en de mogelijkheden om tussendoor te kunnen stoppen als het niet meer gaat zijn zeer beperkt.


We gaan weer erg vroeg weg. Om 5.20 uur gaan we vanuit Kolham met de auto naar het station in Groningen. Hier parkeren we zoals gewoonlijk de auto weer in de garage. Onze reis gaat vanmorgen van Groningen naar Amsterdam zuid. En vanaf Amsterdam zuid naar Venlo. Het klinkt wat onlogisch om via Amsterdam te reizen maar dit is voor nu de makkelijkste en snelste verbinding.


De treinrit loopt voorspoedig al is het tussen Amsterdam en Venlo erg druk en lawaaiig in de trein. Ook een hele groep jonge jongens stapt in voor hun eerste vakantie (?) zonder hun ouders. Een van de jongens zit heel irritant met zijn voet op de grond te tikken dit voel je door de hele bodem van de trein heen, echt bloedirritant. We zijn ook erg blij als hij uitstapt.


Om ongeveer 10.00 uur komen we aan op het station in Venlo, de irritatie van het stilzitten en het irritante gedrag van medereizigers stroomt door mijn benen. Dat moeten we er eerst maar even uitlopen. Eigenlijk wilden we op het station in Venlo nog even naar het toilet, het blijkt dat ze maar 1 toilet hebben en hier staat een beste rij voor. Daar hebben we geen zin in en we besluiten eerst te gaan lopen. We komen onderweg vast wel wat tegen.


Vanaf het station moeten we eerst langs een drukke weg lopen, het is absoluut niet vergelijkbaar met het stuk dat we gelopen hebben naar het station toe. Het is mijn minst favoriete stuk van deze etappe. Gelukkig zodra we het spoor overgestoken zijn komen we door een duur uitziende wijk met erg grote huizen (waar je dus ook niet zo maar even aanbelt met de vraag of je even het toilet mag gebruiken) er rijdt hier gelukkig (vrijwel) geen verkeer. Als we door deze buurt (onderste molenbeek) lopen zie ik ineens een eekhoorn die over een hek heen klimt, de weg over rent en aan de andere kant een boom weer inklauterd. Dat maakt een hele hoop goed en de irritatie is acuut verdwenen. We lopen verder en al snel lopen we Venlo uit.


We lopen de Jammerdaalse Heide op. Dit is een prachtig gebied en voormalig klei en zandsteengroeve. Het begint al warm te worden en de jassen kunnen uit. We lopen verder en komen langs een stuk vlak weiland. Het is nu al een route met best wat variatie in het landschap. We lopen lekker door en komen aan bij het voormalig trapistenklooster. We besluiten hier even rond te kijken en dan eindelijk een toilet te gaan bezoeken. Bij de entree van het terrein van het klooster zit een man in een wachthuisje die ons tipt even in de winkel te gaan kijken, we zullen onze ogen uitkijken.


We lopen het terrein op. Het is jammer dat je alleen na het maken van een afspraak in het klooster zelf kunt kijken. We hebben geen afspraak en mogen dus verder niet binnenkijken als in de kringloopwinkel. We besluiten even door de kringloopwinkel te neuzen. (we kunnen toch niets meenemen, het is al zwaar genoeg zonder al te veel extra kilo's). In de kringloopwinkel kijken we inderdaad onze ogen uit. Ze hebben van alles, van oude camera's tot poppen, meubels, oude blikken en zelfs een doodskist (wel het laatste exemplaar, ze worden niet meer geproduceerd). Zodra we uitgekeken zijn gaan we nog even naar het toilet en lopen hierna verder.
We lopen achter een rij bomen aan de weg langs waardoor je niet het gevoel hebt langs de weg te lopen. Deze weg gaat met een viaduct over de A74. Aan de ene kant van het viaduct is Duitsland en aan de andere kant ligt Nederland.


We lopen verder en al snel komen we in de brandende zon door de Wambachgroeve, de Wambachgroeve is een voormalige kleiput die inmiddels gevuld is met bouw en sloopafval. Het is gewoon een grote groene (van het gras) bult met een kudde schaapjes erop. We blijven aan de Nederlandse kant van de grens lopen en zien de grenspalen elkaar opvolgen. We komen ook langs een gaslocatie en wat is opvalt is dat er een Gronings telefoonnummer genoteerd staat.
We vernemen dat we het deze keer erg zwaar hebben en twijfelen steeds meer of de etappe wel volledig gaat lukken vandaag. Ik kijk of er eventueel uitwijkmogelijkheden zijn, deze is er eigenlijk alleen bij café de Grens. Vandaar uit kunnen we eventueel naar Reuver lopen om vanuit daar de trein of bus te nemen. Eerst lopen we dus sowieso verder tot café de Grens en daarna gaan we wel weer kijken wat we doen.


We komen langs voormalig grenscafé Maalbekerhöhe, hier raken we heel even ons Pieterpad kwijt, na even goed kijken hebben we het zo weer gevonden. We lopen door alleen dit keer langs de Duitse kant van de grens. We lopen een prachtig stuk langs heel erg steile hellingen (helaas krijg je dit nooit zo duidelijk op de foto als dat het werkelijk is) . Het is erg indrukwekkend om te zien hoe sterk de natuur is, er staan hier bomen om stukken die onwijs steil zijn gewoon met hun wortels half boven de grond, onwerkelijk dat zo'n boom niet gewoon de afgrond invalt. Dit stukje prachtige natuur geeft wel weer nieuwe energie, het raakt alleen ook even extra voor ons alle drie. We kunnen dit eigenlijk niet maar doen het toch!
Nadat we even gezeten hebben in de schuilhut gaan we vol goede moed weer verder.


We lopen door en al snel begint het weer wat te dalen, we blijven aan de Duitse kant van de grens. Het is opvallend hoe duidelijk de grens hier is. Duitsland ligt links en is bossig en heuvelig, Nederland ligt rechts en is vlak en vol land en tuinbouw. We stappen dapper door, het gaat wel even weer lekker eigenlijk en al snel naderen we het punt waar we de beslissing moeten nemen voor deze dag. We gaan bij Am Weissen Stein op het terras aan de voorkant zitten (aan de achterkant zijn het allemaal ouders met gillende kinderen). Aan de voorkant is vandaag geen bediening omdat ze het achter al niet meer aankunnen blijkbaar. Ik wil graag een paar glazen cola bestellen bij de dame van de bediening en ze zegt dat het wel heel lang (minstens 20 minuten!) kan duren voor ze drie glazen cola kunnen inschenken omdat er nog allemaal bestellingen voor me zijn. Gelukkig is er een ander meisje waar ik bij betaal die wel tijd heeft om wel drie glazen cola vol te schenken, ik durf al niet meer te vragen naar de vlaai omdat ze het hier zo druk hebben dat ze de klantvriendelijkheid voor het gemak maar even vergeten.


We nemen hier even een iets langere pauze om onze voeten rust te gunnen. Hier moeten we besluiten of we nog 3,6 kilometer naar Reuver lopen of dat we nog ruim 12 kilometer verder gaan en de etappe toch uitlopen. Het begint ook al later te worden (inmiddels 15.15 uur) en we moeten ook even checken hoe laat de laatste treinen gaan. Gelukkig valt dat reuze mee en als we om 20.00 uur de trein pakken dan zijn we even na middernacht weer in Groningen. We hebben dus nog maximaal 4,5 uur om te lopen voor we terug moeten. We besluiten onze grenzen behoorlijk te gaan verleggen en ondanks alle ongemakken besluiten we deze etappe uit te lopen! We lopen terug richting pad en zien dat we per ongeluk niet eens bij café de grens hebben gezeten (wat wel eerst de bedoeling was).
We gaan weer verder en eigenlijk loopt het best wel weer ok. We komen langs een veld vol prei, dat ruikt zo lekker. Aan de Prinsendijk (die we vanaf café de Grens een stuk moeten aanhouden) liggen ook een stel Kazematten. We duiken weer iets verder van de grens af Duitsland weer in. Hier lopen we langs bospaden en er volgen een stel erg pittige klimmen. Het is even flink doorbijten, maar we moeten nu door. We lopen de grens weer over en hier staat bij de herberg een Pieterpadwegwijzer Pieterburen 413 kilometer en St. Pietersberg 83 kilometer. Wat hebben we al een gigantisch eind gehad!


We beginnen aan de laatste kaart. Onze gps staat inmiddels op ruim 23 kilometer en de laatste kaart is 2,9 kilometer, de afstanden in het Pieterpadboekje kloppen dus niet geheel. We lopen een natuurgebiedje in waar de Swalm stroomt, het is een prachtig gezicht en weer zo'n stukje natuur waar je echt blij van wordt. Eigenlijk volgt de rest van onze tocht het riviertje langs parken en woonwijken. Zodra de etappe af is moeten we nog even opzoek naar het station, maar dankzij google maps vinden we deze erg snel.


Op het station is het tijd om de schoenen uit te doen en de slippers aan. Ik voel dat er een blaar zit achter mijn tenen, vervelend maar het is niet anders!
We gaan de trein in naar Nijmegen. hier hebben we weer een 30 minuten om even wat te eten. Als we in Nijmegen aankomen is het inmiddels 20.00 uur en we hebben echt honger. Vanuit Nijmegen gaan we met de trein naar Zwolle en daarna door naar Groningen. In Zwolle treffen we het dat net een lading Ajaxsupporters de trein uit is gestapt en de hele trein naar bier stinkt en er overal bierblikjes uit de prullenbak puilen. Er zitten ook enkele lawaaiige FCGroningen supporters in de trein die naar huis mogen (Groningen moest voetballen in Venlo en hebben verloren, Ajax moest tegen een andere ploeg (welke weet ik niet meer).


In Groningen kunnen we de auto weer uit de parkeergarage halen om naar huis te gaan. Ik voel me moe ik voel me leeg. Het was een zware dag maar wat was het mooi en wat ben ik trots dat we toch de 23 (+3) kilometer gehaald hebben.


Toen ik thuiskwam heb ik de overbuurjongen nog een keukentrap geleend om in te breken in zijn eigen huis. Hij was naar een festival geweest en had daar de auto nog staan met de huissleutels er nog in en kon dus niet in huis komen. Hij is met de keukentrap op een aanhanger door zijn slaapkamerraam naar binnen gekomen. Had hij even mazzel dat wij laat terug waren.

Foto’s

4 Reacties

  1. Lies:
    21 september 2019
    Wat weer een avontuur 💪🏼 ik ben trots op ons ❤️😘
  2. Herman:
    21 september 2019
    Leuk verhaal weer gemaakt👍
  3. Marjan Meinema:
    21 september 2019
    Wat een toppers ben super trots op jullie 😘😘😘
  4. Jolanda Hemmes:
    21 september 2019
    Mooie Geweldige avonturen van jullie. En wat mooi geschreven!!